Nalaten aan de MLDS voelde alsof ze iets terugdeed
Frits en Gerda zijn tien jaar geleden op hun jaarlijkse trip naar Zwitserland als Frits tijdens een wandeling bloed ophoest. Voor Gerda is het de eerste keer dat ze dat ziet, en voelt gelijk aan dat het foute boel is.
“Je hoort die verhalen weleens, van iemand die klachten had en er mee door bleef lopen. Zo’n man was Frits ook. Niet zeuren, gaat wel over. Hij ging gewoon niet snel naar de huisarts. Maar nu gebeurde het tijdens de vakantie en wist ik het ook. We kwamen na de vakantie meteen in actie en al snel werden er onderzoeken gestart in het Erasmus MC. De uitslag was duidelijk; Frits had slokdarmkanker. In een vergevorderd stadium, want de artsen gaven aan dat ze niet veel meer voor hem konden betekenen.”
Frits krijgt in het Erasmus een chemokuur van tien behandelingen. De verwachting is dat die kuur de groei van de kanker enigszins zal remmen. Als daarna geen behandeling meer mogelijk is, gaan Frits en Gerda op zoek naar alternatieven. Ze komen terecht in Duitsland voor een orthomoleculaire behandeling. Hierbij worden kleine bloedvaatjes dichtgemaakt en daarnaast moet je je voeding aanpassen. De behandeling geeft Frits vertrouwen en hoop, vooral omdat er ‘iets’ geprobeerd wordt.
“Je weet natuurlijk dat de kans van slagen klein is, want de diagnose is niet ineens weg. Maar Frits wilde alles aanpakken wat mogelijk was. Je bent voor je gevoel veel te jong voor zo’n diagnose en Frits stond nog volop in het werkende leven. Hij was docent op een middelbare school in Rotterdam en zijn leerlingen wilden door zijn diagnose geld ophalen voor kankeronderzoek. Zo lief dat ze dat deden voor Frits! Ze gingen fietsen en het geld wilden ze doneren aan de MLDS. ”
Ondanks de behandeling ging Frits begin 2014 sterk achteruit en hij overleed in het ziekenhuis in Duitsland. In de gesprekken die hij en Gerda in die laatste fase voerden over zijn overlijden, gaf hij aan dat hij graag in zijn geliefde Zwitserland begraven wilde worden. Dat gebeurde.
Vraag de brochure aanBrochure over nalaten
“Frits ligt begraven in een vallei waar hij naar de berg kan kijken waar hij altijd wandelde. Dat is toch bijzonder?! Wij als nabestaanden stonden helemaal achter die wens. Ook de moeder van Frits. Sinds zijn overlijden heb ik voor haar gezorgd, dat had ik hem beloofd. We hebben samen vaak over Frits gepraat, waardoor we hem toch nog een beetje bij ons hadden.”
De moeder van Frits was heel blij dat de actie van de studenten van Frits tijdens zijn ziekte en na zijn overlijden zoveel aandacht kreeg van de MLDS. Afgelopen jaar is ze zelf overleden. Toen ze een paar jaar terug haar testament liet opmaken, nam ze de MLDS daarin op. “In die periode van zijn ziekte had de moeder van Frits een warm contact met een medewerker van de MLDS. Die relatie en de aandacht voor de actie van Frits’ zijn studenten deden haar echt heel goed. Het was voor haar daarom belangrijk om geld na te laten aan de MLDS, om iets terug te doen. Voor haar maakte het verschil dat de organisatie zich niet alleen inzet voor kankeronderzoek, maar ook voor betere kwaliteit van leven én advies voor mensen met slokdarmkanker.”
