CIP (Chronische intestinale pseudo-obstructie) is een bewegingsstoornis van de darm, die op elke leeftijd op kan treden. De klachten treden met tussenpozen op, maar zijn vaak wel chronisch. Ook de passage door de slokdarm en de maag is vaak verstoord.
Een ileus is een plotselinge (acute) stoornis in de passage van de voedselbrij door de darm, omdat ergens de normale doorgang belemmerd wordt. Het gevolg is dat de voedselbrij in de darm stagneert, waardoor er ernstige klachten optreden. Een ileus kan zowel in de dunne als in de dikke darm optreden.
De klachten van een CIP zijn vaak het gevolg van andere aandoeningen en worden veroorzaakt door:
We spreken dan van Chronische Idiopathische Intestinale Pseudo-obstructie (CIIP). CIIP is het gevolg van een beschadiging van het spierweefsel of van een beschadiging van de zenuwcellen van het maagdarmkanaal. Het komt in bepaalde families iets vaker voor dan normaal, waardoor het vermoeden bestaat dat erfelijkheid een rol speelt.
De klachten van een obstructie-ileus zijn:
Bij lichamelijk onderzoek zijn er bij CIP duidelijke ileus-verschijnselen, zoals een opgezette en ‘actieve buik’.
Op een buikoverzichtsfoto is de darm vaak wel wat verwijd, maar bij een buikoperatie kan geen obstructie aangetoond worden. We spreken in zo’n geval van een pseudo-obstructie.
Een ileus gaat gepaard met hevige buikpijn, braken, een opgezette buik en het uitblijven van windjes en ontlasting. De klachten treden sneller op en zijn vaak heviger naarmate de ‘darmafsluiting’ zich meer in het begin van de darm bevindt. Het braaksel bestaat in het begin vooral uit grote hoeveelheden gallig gekleurde darminhoud. Naarmate de ‘darmafsluiting’ zich verder in de darm bevindt wordt het braaksel bruin-zwart van kleur en gaat steeds meer lijken op ontlasting.
Zoals al eerder beschreven is het niet mogelijk om aan de hand van de karakteristieke klachten en een buikoverzichtsfoto de pseudo-obstructie bij CIP te onderscheiden van een echte obstructie-ileus. Alleen een buikoperatie kan met zekerheid het verschil aantonen tussen een echte- en een pseudo-obstructie.
Er zijn een aantal onderzoeksmethoden die bij kunnen dragen aan de juiste diagnose:
De behandeling van CIP is in eerste instantie vooral gericht op het bestrijden van de aandoening die de CIP veroorzaakt. Bij ernstige klachten wordt het maagsap afgezogen en een infuus aangelegd. Soms is voeding via een maagsonde een middel om de klachten te verminderen.
Bij langdurige klachten zijn er de volgende behandelingsmogelijkheden:
Sommige patiënten hebben zoveel klachten, dat zij niet meer in staat zijn door gewoon te eten voldoende voedsel via het maagdarmkanaal op te nemen. Zij zijn dan aangewezen op sondevoeding of parenterale voeding. Bij parenterale voeding wordt de voeding wordt door middel van een infuus rechtstreeks in de bloedbaan gebracht.
Het operatief verwijderen van een gedeelte van de dunne darm geeft meestal geen verbetering van de klachten.
Deze informatie is geschreven door de Maag Lever Darm Stichting.
In samenwerking met:
Drs. Jeroen Jansen, MDL-arts
Dr. Alfons Geraedts, MDL-arts
Dr. Rob Ouwendijk, MDL-arts
Dr. Mark van Berge Henegouwen, GI-chirurg
Dr. Christianne Buskens, GI-chirurg
Laatst herzien:
2013
Wij willen je zo goed, betrouwbaar en compleet mogelijk informeren over spijsverteringsziekten en -klachten. Voor het actualiseren van deze website en onderzoek naar spijsverteringsziekten is de Maag Lever Darm Stichting volledig afhankelijk van donateurs.
