Ontlastingstest in de huisartsenpraktijk om PDS en IBD te herkennen

Er zijn veel patiënten met het Prikkelbare Darm Syndroom (PDS) en IBD (de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa) in Nederland. Wanneer buikpijn patiënten naar de dokter gaan worden ze vaak doorgestuurd voor een coloscopie (kijkonderzoek van de darm). Dit is een duur en risicovol onderzoek, en is niet altijd nodig. 

Calprotectine is een eiwit wat in ontlasting voorkomt wanneer er meer ontstekingen zijn in de darm. De calprotectinetest kan dit eiwit eenvoudig opsporen in de ontlasting. Wanneer dit wordt opgespoord heeft een patiënt waarschijnlijk IBD, dat kan dan worden vastgesteld met een coloscopie. Wanneer dit niet wordt opgespoord heeft iemand waarschijnlijk PDS, en hoeft diegene geen coloscopie te ondergaan. 

Door de calprotectinetest in de huisartsenpraktijk toe te passen kan IBD worden aangetoond of uitgesloten en kan onnodige coloscopie bij de diagnose PDS voorkomen worden. 

De onderzoeksgroep van dit project wil nu aan de hand van de samenstelling van de darmbacteriën, de hoeveelheid Chromogranine A en twee andere signaalstoffen in de ontlasting kunnen bepalen wie er PDS heeft en wie er IBD heeft. Zo willen zij er voor zorgen dat er minder ingrijpende en vervelende coloscopieën bij mensen met darmklachten hoeven te worden gedaan. 

Onderzoeken of een nieuwe zeer betrouwbare ontlastingstest gebruikt kan worden in de huisartsenpraktijk om buikpijnpatiënten snel duidelijkheid te geven of ze lastige, maar onschuldige buikklachten hebben (PDS) of een darmontstekingsziekte (IBD) en voor verder onderzoek naar het ziekenhuis moeten. Zo kan het aantal onnodige verwijzingen voor colonscopie worden verlaagd.  

In deze studie worden huisartsen in de regio Ede benaderd of ze mee willen doen aan deze toepassing. Aan hen wordt uitgelegd hoe de test werkt, en de testen worden geleverd. Dan wordt in de gaten gehouden hoe het verloopt en wat de resultaten van het gebruiken van deze test in de huisartsenpraktijk zijn. 

Door het uitvoeren van de calprotectinetest bij de huisarts daalt het aantal verwijzingen door de huisarts voor een coloscopie waarschijnlijk met 43%. Wat heeft dit tot gevolg: 

De patiënt zal door de calprotectinetest bij de huisarts sneller en makkelijker worden geholpen, eerder de juiste diagnose ontvangen en er zal sneller een passende behandeling ontvangen indien er sprake is van PDS. Tot slot zijn de kosten voor een calprotectinetest veel goedkoper dan een coloscopie. Samenvattend levert het een betere kwaliteit van leven. hogere patiënttevredenheid en lagere kosten op.  

In de meeste gevallen werven de onderzoekers hun eigen deelnemers. De meeste onderzoeken in onze database lopen al enige tijd of zijn afgerond. De onderzoekers hebben dan al voldoende patiënten gevonden voor het onderzoek. Je kunt je dat niet meer aanmelden. Over het algemeen werven de onderzoekers zelf nu eigen deelnemers. Als het onderzoek net is gestart is ons advies om de website van het ziekenhuis/instelling in de gaten te houden of contact op te nemen met op te nemen met de contactpersoon van het onderzoek. Dit staat op de site van de onderzoeksinstelling. 

Wij brengen geen patiënten in contact met de onderzoekers. Het contact dat wij hebben met de onderzoeker is inhoudelijk en verwijzen niet iemand door tenzij de onderzoekers dit hebben aangegeven. Dan is dit aangegeven in de bovenstaande tekst. 

Het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek is een ingewikkeld proces dat vaak meerdere jaren duurt. Wetenschappelijk onderzoek moet zorgvuldig uitgevoerd worden om uiteindelijk conclusies te kunnen trekken. Er bestaan veel verschillende type onderzoeken die allemaal weer zijn voor- en nadelen hebben. Uiteindelijk draagt ieder onderzoek bij aan het verhogen van de kennis over een bepaald onderwerp. Je hebt veel onderzoeken nodig om te kunnen zeggen dat iets betrouwbaar is. En het dus wetenschappelijk is bewezen. Daarom duurt het vaak ook lang voordat nieuwe een behandeling of bepaalde medicatie in de reguliere behandelingen toegepast kan worden.

In wetenschappelijk onderzoek zijn vaak proefpersonen nodig. Dit zijn gezonde mensen of patiënten die vrijwillig meewerken aan een onderzoek naar nieuwe behandelingen of medicijnen.

Deelname aan een wetenschappelijk onderzoek kan gunstig zijn omdat je bijvoorbeeld een nieuwe behandeling krijgt die de klachten kan verminderen of waardoor het mogelijk is om (sneller) beter te worden. Ook voor anderen is deelname waardevol omdat je een bijdrage levert aan onderzoek naar bijvoorbeeld nieuwe behandelingen. Er kunnen ook nadelen zitten aan deelname, zoals risico’s die je loopt omdat het een nieuwe behandeling betreft, eventuele bijwerkingen en de tijd en moeite die je erin stopt.

De Centrale Commissie Mensgebonden Onderzoek (CCMO) zorgt voor de bescherming van proefpersonen die deelnemen aan medisch-wetenschappelijk onderzoek. Op de website van CCMO kun je terecht voor alle belangrijke informatie met betrekking tot het meedoen aan onderzoek. 

Aanvullende informatie vind je op de website van Rijksoverheid 

Daarnaast kun je ook je behandelend arts vragen of hij/zij weet welke onderzoeken er op dit moment lopen voor de aandoening die je hebt. De arts kan je meer vertellen over meedoen aan wetenschappelijk onderzoek en welke onderzoeken mogelijk geschikt kunnen.