De eNose als diagnosetool
6 maart 2020
De Griekse arts Hippocrates schreef honderden jaren voor Christus al dat hij aan iemands adem kon ruiken of iemand tuberculose had of niet. Er was eens een hond die onophoudelijk aan een moedervlek van zijn baasje bleef krabben; het leek een melanoom (huidkanker) te zijn. De luier van een baby ruikt net even anders als er tandjes doorkomen. En zo zijn er nog talloze voorbeelden te noemen: geur biedt ons een schat aan informatie. De eNose kan dus een laagdrempelige manier zijn om spijsverteringsziekten sneller op te sporen.
Zo doet Yonne Peters van Radboudumc onderzoek naar vroege opsporing van slokdarmkanker via de eNose en dr. Tim de Meij van het AmsterdamUMC onderzoekt of hij met de eNose de belangrijkste doodsoorzaak op couveuseafdelingen, NEC, vroegtijdig kan ontdekken.
